పదిలంగా అల్లుకున్నా........

అనగనగా ఓ చిన్న పల్లెటూరు .అక్కడో పాత కాలపు లోగిలి .చుట్టూ చక్కటి పూదోట .మల్లె ,జాజి ,మందారం ,నందివర్ధన ,గులాబి ,నిత్యమల్లి ,కనకాంబరాలు,బంతులూ ,చామంతులూ .........ఒకటేంటి విభిన్న సంస్కృతులు కలిసుండే భారత దేశం లాంటి తోట .పెరడు నిండుగా కాసే కూరగాయలు ,ఆకుకూరలూ .....

ఆ ఇంట్లో ఓ ముచ్చటైన కుటుంబం .భార్య ,భర్తా ,పాప ,బాబు .ప్రతిరోజూ గుడి మైకులో వినిపించే సుప్రభాతమే అలారం .జోడెద్దుల చిరుగంటల సవ్వడే మేలుకొలుపులు .ప్రతీ ఉదయమూ శుభోదయమే .....పాలేరు అప్పుడే తీసి తెచ్చిన చిక్కటి పాలతో ,శ్రీవారికి కాఫీ ,పిల్లలకు బూస్టూ ......తర్వాత మామూలే పిల్లలేమో స్కూలుకు ,శ్రీవారేమో పొలానికి వెళ్ళిపోయాక వంటలూ వార్పులూ , అవయ్యాక ఇరుగు పొరుగులతో ముచ్చట్లూ ,అష్టా చమ్మ ,వైకుంఠ పాళీ ఆటలూ .....

సాయంత్రానికల్లా గూటికి చేరిన పక్షుల్లా ఇంటికి చేరిన పిల్లల అల్లరీ ,శ్రీవారి ముచ్చట్లతో ఆ ఇల్లాలికి పొద్దే తెలియని సందడి .ఆరోజు స్కూల్ విశేషాలు ఒకరితో ఒకరు పోటీపడి చెప్పే పిల్లల కబుర్ల మధ్య భోజనాలు .ఇక హోం వర్క్ అయిన దగ్గర్నుంచీ కేరమ్స్ ,చెస్ ,చైనీస్ చక్కర్ ...ఇలా ఏదొక ఆట....ఆతర్వాత 9 -9.30 కల్లా నిద్ర .

ఇక పౌర్ణమి వస్తే చాలు ఆరుబయట సన్నజాజి పందిరి పక్కన (పున్నమి రోజు పూలు కోయని జాజి పందిరి చూశారా ?చంద్రుడు లేని ఆకాశంలా ఉంటుంది నక్షత్రాల్లా విరగ పూసిన పూలతో ) చాపవేసుకుని చల్లని రేయి జాజిపూల పరిమళాన్ని ఆస్వాదిస్తూ పెరుగన్నంలో వెన్నెల కలుపుకొని ,చందమామ కుళ్ళు కునేలా నలుగురూ ఒకే కంచంలో తినడం అదో అద్వైతం (అనొచ్చా ?) . ఆ తర్వాత అంత్యాక్షరి ....ఇద్దరిద్దరొక గ్రూపు .అందులో ఎవరికి ముందు 'మ ' వచ్చినా అందరూ కలిసి పాడే పాట మేడంటే మేడా కాదు ,గూడంటే గూడూకాదు, పదిలంగా అల్లుకున్నా పొదరిల్లూ మాదీ .......
ఇలా ఎంతో ప్రశాంతంగా ,ఆనందంగా జీవించే వారి జీవితాల్లోకి ......హఠాత్తుగా వచ్చేసింది ....
టెక్నాలజీ .....ముందుగా t.v .తర్వాత పిల్లలకు పోటీ పరీక్షలంటూ పట్నానికి వలస .సెల్ ఫోన్లూ ,కంప్యుటర్ లూ ....
పూర్వం రాణివాసంలో స్త్రీలని అసూర్యంపస్యలు (అంటే సూర్యకాంతి సోకని వారు ) అనేవారు .ఇప్పుడు అగ్గిపెట్టెల్లాంటి అపార్ట్ మెంటులలో ఉండే వారందరూ అసూర్యంపశ్యలె .ఇక కబుర్లూ లేవు ,ఆటలూ లేవు ,వెన్నెల రాత్రులు లేవు .ఇంటికి చేరాక ఒకరు t.v తో మరొకరు కంప్యుటర్ తో ,మిగిలిన టైము సెల్ లో మాట్లాడుతూ .....అంతా యాంత్రిక మయం .
అసలు మనిషి తనవాల్లనుండే కాదు తననుండి తానే దూరమై టెక్నాలజీ కి దగ్గరౌతున్నాడేమో అనిపిస్తుంది .టెక్నాలజీ మనిషికి సౌకర్యాన్నిచ్చి ఉండొచ్చు .కాని మనుషుల్ని దూరం చేసేంత గా మన జీవితాల్లోకి చొచ్చుకు వచ్చేస్తోందన్న మాట చేదుగా ఉన్నా నిజం .అందుకే మనం కూడా ప్రతి దానికీ ఒకరోజు పెట్టుకుని అనుబంధాల్ని గుర్తు చేసుకునే సంస్కృతికి అలవాటు పడిపోతున్నాం .టెక్నాలజీ ని ప్రేమించే రోజుల్నించి , తిరిగి మనుషుల్ని ప్రేమించే రోజులు మళ్ళీ వస్తాయని ,రావాలని కోరుకుంటూ .......

* పైన చెప్పిన ఫామిలీ మాదే .మానవ సంబంధాలు కనుమరుగై పోతాయేమోన్న ఆవేదన తప్ప టెక్నాలజీని తక్కువ చేసినట్టు భావించొద్దని మనవి .