Saturday, February 27, 2010

ఆత్మహత్యలెందుకు ??


రెండు రోజులనుండి లోకల్ ఎడిషన్ చూస్తుంటే బాధ ..ఆందోళన కలుగుతున్నాయ్ !రెండురోజుల్నుంచే కాదు
ఈమధ్య ఎక్కడ చూసినా ఆత్మహత్యలు !నాలో ఎన్నో ప్రశ్నలు ..సమాధానం లేనివి...ఎవరితో పంచుకుందామన్నా నాది అర్ధం లేని బాధగా కొట్టిపడేస్తారేమో....పొరపాటున ఎవరితో అయినా అంటే నీకెందుకు , కనీసం ముఖపరిచయం కూడా లేనివారి గురించి నీ మనసు పాడు చేసుకుంటావెందుకంటూ చివాట్లు !

అసలు ఆత్మహత్యలు ఎంత తీవ్రమైపోయాయో ....ప్రాణం విలువ ఎంత దిగజారిపోయిందో తలుచుకుంటే చాలా బాధేస్తుంది .భర్త తిట్టాడని బిడ్డతో సహా కాల్చుకున్న ఓ తల్లి , తండ్రి మందలించాడని కొడుకు,ఏదో ప్రాంతం వారివల్ల తనకు ఉద్యోగం రావట్లేదని ఓ వ్యక్తీ ,చెవి సంబంధిత వ్యాధితో ఓ గృహిణి ,ప్రియురాలు తిరస్కరించిందని ఓ యువకుడు, తనను నమ్మిన వారిని మోసగించానని,చదువు రాలేదని మరో యువకుడు, భార్యతో మనస్పర్ధలతో ఒక వ్యక్తీ , ప్రేమ విఫలమై మరో వ్యక్తీ ...ఇవే కాదు ..మార్కులు తక్కువొచ్చాయని , పరీక్ష తప్పాననీ , పోటీ పరీక్షల్లో విజయం సాధించలేక పోయాననీ ఇలా చెప్పుకుంటూ పొతే ఎన్నెన్నో ....బలవంతపు చావులు!

ఇంకో దారుణం ఏవిటంటే పదిహేనేళ్ళ వయసున్న అమ్మాయి ,అబ్బాయి ఆత్మహత్యకు ప్రయత్నించడం ..అమ్మాయి చనిపోవడం. వారిద్దరినీ ప్రేమికులనాలా?స్నేహితులనాలా ?పిల్లలిద్దరూ నాలుగేళ్ళుగా కలిసి చదువుతున్నారట ! అమ్మాయి తల్లితండ్రులు విడిపోతే తల్లి రెండోపెళ్ళి చేసుకుందట ! తోటి పిల్లలతో కలవకుండా ఈ అబ్బాయితో మాత్రం తన బాధను పంచుకొనేదట !అమ్మమ్మ దగ్గర ఉంటున్నా మానసిక వేదనతో చనిపోవాలనే నిర్ణయం తీసుకొని aస్నేహితులిద్దరూ కట్టుబడిలో ఉన్న బిల్డింగ్ పైకెక్కి చనిపోదామని ...ముందుగా అమ్మాయి దూకేసిందట అబ్బాయి భయపడి వెనక్కివచ్చాడట ! తామిద్దరూ ప్రేమించుకుంటున్నామని చనిపోవడానికి వచ్చామని అబ్బాయి చెప్పడం చదువుతుంటే ....నాకు నోట మాట రాలేదు.

అసలు ఈ ఆత్మహత్యలు అవసరమా ..చావుతప్ప సమస్యలకు పరిష్కారం దొరకదా ..అసలు పరిష్కారం వైపు సాగకుండా వీరి ఆలోచనలు చావువైపుగా ఎందుకు సాగుతున్నాయ్ ? వీరి చావులకు బాధ్యులు వారు మాత్రమేనా ?చుట్టూ ఉన్నవారు కూడానా ?వీరి చుట్టూ ఉన్నవారికి చనిపోయేముందు వారి ప్రవర్తనలో మార్పు తెలీదా ?తెలిసినా తమకేం పట్టనట్టు ఉండిపోతారా ?తల్లి తండ్రులకు ,సమాజంలోని తోటి మనుష్యులకు ఏమీ బాధ్యతా ఉండదా ? ఇవన్నీ మీక్కూడా పిచ్చి ప్రశ్నల్లా అనిపిస్తున్నాయా ? సంవత్సరనికోరోజు ఆత్మహత్యల నివారణదినంగా ప్రకటించి పెరిగిపోతున్న ఆత్మహత్యలను నలుగురు మానసిక నిపుణుల చేత పత్రికలలో ప్రకటన సూచనలు ,సలహాలు ఇప్పిస్తే సరిపోతుందా?

మానసికంగా వేదనకు గురైతే ..స్నేహితులకు కూడా చెప్పుకోలేమని అనిపిస్తే ...అటువంటివారి బాధని ఓర్పుగా విని ,ఓ తీసుకున్న నిర్ణయం వల్ల కలిగే నష్టం వివరించి కౌన్సిలింగ్ చేసే స్వచ్చంద సంస్థలు ఉన్నాయని తెలుసు వాటి పూర్తివివరాలు తెలియవు .కాని 108 కి , 100 కి ఎంత ప్రాచుర్యం కల్పించారో ఇటువంటి వాటికికూడా ప్రభుత్వం విరివిగా ప్రచారం చేస్తే బావుండు అనిపిస్తుంది .అంటే సినిమా హాల్లో స్లైడు వేయించడం ,టివి లో యాడ్ ఇప్పించడం వంటివి చేస్తే బావుంటుందేమో ...

యండమూరిగారు ఏదో నవలలో అన్నట్టు ప్రతి సమస్యకు పరిష్కారం ఉంటుంది పరిష్కారం లేని సమస్య మరణం మాత్రమే అనివార్యమైన మరణంతో పోలిస్తే మిగిలినవన్నీ చిన్న సమస్యలే !

ఆత్మహత్యలు క్షణికావేశంలో జరిగేవి ఆ కాస్సేపూ ఎవరైనా తోడుగా ఉండి వారి బాధను పంచుకొని వారి ఆలోచన మళ్లిస్తే వారికి బ్రతుకుపై ఆశ కలగొచ్చు . తర్వాత వారి మానసిక ఆందోళన తీవ్రతను బట్టి తగిన వైద్యం చేయించొచ్చు
తల్లితండ్రులు కాని ,సన్నిహితులుగాని తమవారి ప్రవర్తనలో మార్పు , నిరాశ , నిరాసక్తత కనిపిస్తే అలక్ష్యంచేయకుండావారి వెన్నంటి ఉండి ధైర్యం చెప్తే కనీసం కొన్ని ఆత్మహత్యలనైనా నిరోధించగలమేమో !

** మీకెవరైనా అలాంటివారు కనిపిస్తే శ్రమనుకోకుండా కాస్త ఓర్పు ...మరికాస్త సమయం వారికోసం వెచ్చిస్తారు కదూ !




Monday, February 22, 2010

అవును...ఈ అబ్బాయి చాలా మంచోడు .....


పై పేపర్ క్లిప్పింగ్ చూశారుకదా..మొన్న శనివారం (20 వ తేదీ) హైదరాబాద్ ఎడిషన్ లో 10 వ పేజీలో వచ్చింది. ఆరోజు గెస్ట్ లు వచ్చిన కారణంగా బిజీగా ఉండి పేపర్ చూడలేదు. నిన్న నా ఫ్రెండ్ చూసి ఇతను అతనే కదా అంటూ చూపిస్తే ..అప్పుడు చూశాను. అప్పుడెప్పుడో పేపర్ క్లిప్పింగ్ లో చూసిన ముఖం ! గొంతు పరిచయమే కాని ఆ పేపర్ క్లిప్పింగ్ లేకపోతే గుర్తుపట్టలేక పోయేదాన్ని! స్ఫూర్తి కాలమ్ లో రాసిన అతని జీవిత కధ నిజంగా స్ఫూర్తివంతం....యువతకు ఆదర్శం.

2005 సెప్టెంబర్ పద్నాలుగు (నిజానికి నాకు గుర్తులేదు ఆపక్క క్లిప్పింగ్ చూస్తేగాని :) ) ఈనాడు లోకల్ ఎడిషన్లో ఓ పక్కన చూసాను ఒక న్యూస్. దశరథ్ అనే అబ్బాయి కష్టపడి డిగ్రీ పూర్తిచేశాడని MCA లో సీటు వచ్చిందని ఆర్ధిక ఇబ్బందులవల్ల ఫీజ్ కట్టలేక పోతున్నాడని క్లుప్తంగా దాని సారాంశం ! అందరిలాగే స్పందించి నేనూ ఏదో నాకు తోచిన చిన్న మొత్తాన్ని పంపించాను . ఇలా చాలా సార్లు చేస్తూ ఉంటాం...ఆవెంటనే మర్చిపోతూ ఉంటాం..కాని మొదటిసారి నాకు కృతజ్ఞతలు తెలుపుతూ ఒక ఉత్తరం వచ్చింది . అది దశరథ్ దగ్గరనుండి .

అది ఒక్కటే ఐతే ఈ అబ్బాయి గురించి ఈ టపా ఇలా రాసేదాన్ని కాదేమో ! ఫీజులు కట్టి ఎంతో శ్రద్ధ తీసుకొని మనం స్కూళ్ళకి ..కాలేజీలకి ..పంపించే పిల్లలు బాధ్యతగా వారి ప్రోగ్రెస్స్ మనకు చూపిస్తారో లేదో గాని దశరథ్ మాత్రం తన ప్రతి సెమిస్టరు ఫలితాలు జిరాక్స్ తీసి నాకు పంపిస్తూ ఉండేవాడు. నేను పంపించిన చిన్న మొత్తానికి అతడు అంతబాధ్యతగా పంపించడం నాకు చాలా ఆశ్చర్యంగానూ, ఆనందంగానూ ఉండేది. అంతేకాదు ప్రతి పండుగకి ఫోన్ చేసి శుభాకాంక్షలు చెబుతాడు ఇప్పటికీ ...తనకి బెంగుళూరులో జాబు వచ్చినప్పుడు కూడా అపాయింట్మెంట్ లెటర్ కాపీని పంపించాడు.
పోయిన సంవత్సరం జనవరి ఫస్ట్ రోజు నా మేనల్లుడికి యాక్సిడెంట్ ఐతే ...తను విష్ చేసినప్పుడు నేను తిరిగి మనస్పూర్తిగా విష్ చేయలేక విషయం చెప్తే తర్వాత కొద్దిరోజులకు మళ్ళీ ఫోన్ చేసి యాక్సిడెంట్ ఐన బాబు బావున్నాడా అమ్మా...అంటూ పలకరించిన విషయం నేనెప్పటికీ మర్చిపోలేను .

ఇటువంటి అబ్బాయి ...ఒకప్పటి కష్టాల కడలికి ఎదురీది చదువుకొని ఈరోజు తాను మంచి ఉద్యోగం సంపాదించుకోవటమే కాకుండా తనలాంటి వారికి తనకు చేతనైన సాయం చేయాలన్న సంకల్పంతో ...నలుగురు సభ్యులతో ఓ టీమ్ ని తయారుచేసి పేద విద్యార్ధులకు అండగా నిలబడుతున్నాడని తెలిసినప్పుడు నాకు కలిగిన ఆనందం మాటల్లో చెప్పలేనిది . తన జీవితాన్ని చక్కదిద్దుకోవటమే కాకుండా తనలాంటివారికి మార్గదర్శిగా...స్ఫూర్తి ప్రదాతగా ఉన్న ఈ అబ్బాయి చాలా మంచోడే ..కదూ !

తాను పైకొచ్చినా ఎక్కిన మొదటిమెట్టునుకూడా గుర్తుపెట్టుకొనే దశరథ్ ఇంకా ఎంతో మంచి స్థాయికి రావాలని భగవంతుడ్ని ప్రార్దిస్తున్నా ...ఎప్పుడూ తను లాండ్ నెంబర్ కి ఫోన్ చేయటం వల్ల ప్రత్యేకంగా తన నెంబర్ అడగక పోవడంవల్ల నాకు స్వయంగా అభినందించే అవకాశం లేకపోయింది. అందుకే నా ఆనందాన్ని బ్లాగ్ మిత్రులందరితో పంచుకోవడంతో పాటు దశరథ్ కి హృదయపూర్వక అభినందనలు బ్లాగ్ ముఖంగా తెలుపుతున్నా ...నా అభినందనలు అతనికి అందకపోయినా మీ అందరి ఆశీస్సులు తప్పక అందిస్తారుకదూ !

Sunday, February 21, 2010

మా తెలుగుతల్లికి మల్లెపూదండ ........


ప్రతి మనిషి పసిబిడ్డగా ఉన్నప్పుడు మొదటిగురువు తల్లే అవుతుంది . తల్లి ఒడిలో నేర్చుకొన్న భాష మాతృభాష !ఇది సహజంగా ఎటువంటి ప్రయత్నం లేకుండానే అలవడుతుంది . మనభాషకంటే పరాయిభాషల పట్ల మోజుతో మాతృభాషను విస్మరించడం మాతృ ద్రోహంతో సమానం . "దేశ భాషలందు తెలుగు లెస్స "అన్న వారెవరు అని అడిగితే ఈరోజు ఎంతమంది పిల్లలు సమాధానం చెప్పగలుగుతున్నారు ?శ్రీకృష్ణదేవరాయలు అంతటివారే తన ఆముక్తమాల్యద ప్రబంధంలో మన తెలుగును గురించి ఇంత గొప్పగా చెప్పారు అని ఎంతమంది తల్లితండ్రులు మన భాష గొప్పతనం గురించి పిల్లలకు వివరిస్తున్నారు ?తన మాతృభాష తెలుగు కాని రాజు తెలుగుభాషలోని మాధుర్యాన్ని గుర్తించి కీర్తించడం మన తెలుగువారికెంతో గర్వకారణం .మహాకవి శ్రీనాధుడు ఇలా అన్నారట ! ఉన్న ఊరు కన్నతల్లి ఒక్కరూపు ...కన్నతల్లి మాతృభాష ఒక్కరూపు అని .పరాయిభాషలను తక్కువచేయటం నా ఉద్దేశ్యం కాదు..అవి నేర్చుకోవడం తప్పని అనను .అవసరార్ధం కావచ్చు ఆసక్తితో కావచ్చు ఎన్ని భాషలు నేర్చినా ...మాతృభాష పట్ల చులకన కలగకుండా ఆసక్తిని పెంపొందించే ప్రయత్నం చేయటం ప్రతి తల్లి తండ్రి బాధ్యత ! వారితర్వాత ఉపాధ్యాయుల బాధ్యత !ఎన్ని భాషలు నేర్చినా మన మనోభావాలు వ్యక్తీకరించడానికి మాతృభాషను మించిన సాధనం ఉండదనుకుంటాను .
*ఈరోజు మాతృభాషా దినోత్సవం సందర్భంగా ఈనాడు ఆదివారం ఎడిషన్ లో అమ్మభాషకు జేజే !అంటూ కనిపించుటలేదు పేరు:తెలుగు అనిరాస్తే బాధ ,భయం కలిగాయి ....మాతృభాషను మన పిల్లలు మర్చిపోకుండా జాగ్రత్త పడాల్సిన బాధ్యత మనందరిదీ కాబట్టి మీ అందరితో పంచుకోవాలని ఈ చిన్ని టపా ! ఏవైనా తప్పులు దొర్లితే మన్నించగలరు . మిత్రులందరికీ మాతృభాషా దినోత్సవ శుభాకాంక్షలు !

Thursday, February 11, 2010

ఆ ఇల్లు ....


ఆ ఇల్లు ....ఆ ఇల్లంటే నాకు చాలా ఇష్టం . ఆ దారిన వెళ్తూ ఆ ఇంటికేసి ప్రేమగా చూస్తాను.అది మిగతా ఇళ్ళకంటే గొప్పదేం కాదు .అయినా ఆ ఇల్లంటే నాకు ప్రేమ !ఎన్నో ఏళ్ల జ్ఞాపకాలకు , దాటొచ్చిన మజిలీలకు , అభిమానాలకు ,అనుబందాలకూ సాక్షి ఆ ఇల్లు .తలపైకెత్తి చూస్తే మనం నిలుచుని కబుర్ల కచేరీ చేసుకున్న బాల్కనీ కనపడుతూ ఉంటుంది బోసిగా....ఇంటి ఎదురుగా ఉన్న పూలచెట్టు మాత్రం ఇప్పుడు లేదు .మిగతా అంతా అలాగే ఉంది.అందరూ మనవారనుకోవడం , అన్నిటిపైనా మమకారం పెంచుకోవడం పిచ్చితనం కదూ !ఎంత అశాశ్వతమీ అనుబంధాలు ?

అక్కడ ఆ ఇంట్లోనే అప్పటికే పరిచయమున్న మనమధ్య కొత్తగా అంకురించిన అనురాగం....అది పెరిగి పెద్దదై నామనసునల్లుకొని మొగ్గతొడిగి పుష్పించిందక్కడే ఆ గుభాళింపు ఆస్వాదించక మునుపే తుఫానుగాలికి గూడు కూలిన గువ్వలా విధిచే విసిరేయబడి చెరొక దారి అయ్యాం . నువ్వక్కడ ...నేనిక్కడ ! ఐతేనేం ఆ మలుపు తిరిగినప్పుడల్లా
గడచిన కాలపు జ్ఞాపకాలు ....అవి ముళ్ళైనా , పూలైనా ...గుండె పొరలను ఆర్తిగా స్పృశిస్తూనే ఉంటాయి .ఎన్నాళ్ళైనా కళ్ళముందు కదులుతూనే ఉంటాయి...ఏళ్ళు గడిచినా ఆ ఇల్లూ అలాగే ఉంది మన అనుబంధం విడిచిన గుర్తుగా ....

Wednesday, February 3, 2010

మనసు మూగబోతున్నా ....


నేస్తమా !
నువ్వు తలపుకొచ్చిన ప్రతిసారీ ....
కంట పొంగే ఏరునాపలేకున్నా!
నువ్వే కొలువైన మది గుడిలో
పరులనడుగు పెట్టనీయలేకున్నా !
ఇలలో పరిచయాలు నిషేధించి
కలలో నీతో ఊసులాడుకున్నా !
నువ్వేమో ....
అభిమానాల అల్లికలు పెనవేసుకుంటే
అనురాగాల వేళ్ళు పాతుకుపోతాయన్నావ్
కాలం ప్రతికూలిస్తే.....
మనపరిచయం అగాధాల అంచుకుచేరి
మరో వ్యధాభరితకధనం కాకూడదన్నావ్ !
నా మనసు నిఘంటువులో .....
నీ మాటలకర్ధం వెతుకుతున్నా !
ఆకాశంవంటి నీ వ్యక్తిత్వం ముందు
ప్రతిసారీ నేనోడిపోతూనే ఉన్నా !
మనసు మూగబోతున్నా ....
నీఆదర్శం ముందు మోకరిల్లుతున్నా!!