ధైర్యం - అధైర్యం

ఒక మనిషి తాను చేయ దల్చుకున్న పని పట్ల నమ్మకం కంటే , దాని వ్యతిరేక శక్తి పట్ల నమ్మకం పెంచుకోవడాన్ని "అధైర్యం "అంటారు . తాను చేయదల్చుకున్న పని పట్ల , తన స్వశక్తి మీద నమ్మకం డామినేట్ చేయటాన్ని "ధైర్యం " అంటారు .జరగబోయే నష్టం కన్నా ,సాధించ బోయే లాభం విలువ ఎక్కువుంటే రిస్క్ తీసుకోవడమే ధైర్యం .గెలుపు అస్పష్టంగా ఉన్నా కూడా ధైర్యం చేయడాన్ని "సాహసం '' అంటారు . పెద్ద కష్టాల్ని ఎదుర్కోవడానికి సాహసం కావాలి . చిన్న కష్టాల్ని ఎదుర్కోవడానికి "ఓర్పు " కావాలి .
* అస్తమిస్తున్న సూర్యుడన్నాడట..
నా పని ఇక ఎవరు చేస్తారని ....
నాకు ఆ పని వదలండి ప్రభూ !
అన్నదట ఆత్మవిశ్వాసం
నిండిన " ప్రమిద "
-రవీంద్ర నాధ్ ఠాగూర్ -

ముద్దు (ఓ కొంటె కవిత )

అమ్మ పెట్టింది తొలిముద్దు
నాన్న పెట్టారు మలిముద్దు
మళ్లీ ఇన్నేళ్ళకి నువ్వూ .......

నుదుటి పైన ముద్దు అది
నులి వెచ్చని తొలి పొద్దు
బుగ్గ మీది ముద్దు అది
చేయదు ఏ సద్దూ
పెదవి పైన ముద్దు అది
పగడపు రంగును అద్దు
మెడ మీది ముద్దు అది
మోహపు సరిహద్దు
ఆపై నీ కొంటె తనానికి
లేదిక హద్దూ.....పద్దూ .......

కృష్ణ శాస్త్రి కవిత

* అక్కడ ఇంద్ర ధనుస్సులు అల్లిన పందిళ్ళు
అక్కడ వెన్నెల కళ్ళాపి చల్లిన వాకిళ్ళు .
భావుకత బహుశా ఆయన ఇంటి పేరో ఏమో .....
సాహిత్యం వెన్నెల బాటైతే కృష్ణ శాస్త్రి కవిత ఆ మార్గాన పరుగులు తీసే వెండి రథం అంటారు ఆయన సహ కవులూ ,అభి మానులు ......ఎన్ని పాటలు రాశారో ,ఎన్ని కవితామాలికలల్లారో తెలీదు కాని తెలుగు పరిమళమంతా ఆయన కవిత్వంలో గుభాళిస్తుంది .ఆయన కవితావేశం గురించి మాట్లాడేంతదాన్ని కాదు గాని ,అన్నమంతా పట్టి చూడక్కర్లేనట్టు "మేఘ సందేశం "చిత్రం కోసం ఆయన వ్రాసిన ....
ఆకులో ఆకునై , పూవులో పూవునై
కొమ్మలో కొమ్మనై ,నును లేత రెమ్మనై
ఈ అడవి దాగిపోనా .......
ఈ ఒక్క పాటే చాలు మనసు నిండి పోతుంది .వింటుంటే ప్రకృతిలో విలీనమవ్వని హృదయం ఉంటుందా ?
"నేను మానవతా వాదిని , వట్టి హృదయ వాదిని "అని చెప్పుకొనే శాస్త్రి గారు పద్య రచనలు మాత్రమే కాదు ,గద్య రచనలో కుడా దిట్టే నట .ఎల్లప్పుడూ ఆయన చుట్టూ జనం ,కబుర్లు ,సాహితీ విమర్శలూ ,ఇష్టాగోష్టులు ఉండ వలసిందేనట .అటువంటి మహా మనీషి జీవితంలో విషాదం ఊహించలేం .కాని ఆయనకు గొంతుక ఆపరేషన్ అయి స్వర పేటిక తీసేశారని , తర్వాత కూడా ఆయన నోట్ బుక్ ల ద్వారా సంభాషించే వారని చదివి నప్పుడు నా హృదయం ఆర్ద్రమై పోయింది .మీ అందరికి తెలిసే వుండొచ్చు కాని భారమైన హృదయపు ఆవేదన పంచుకోవాలన్న ఆరాటంతో
వ్రాస్తున్నా .......
గొంతుకు ఆపరేషనై నప్పుడు బొంబాయి హాస్పటల్ లో ఆయన వ్రాసిన ఓ కవిత ......
**నా మందిర గవాక్షంలో నుంచి
తొలి అరుణ స్వర్ణ కాంతి వచ్చి
నా రెప్పలను తాకినప్పుడు
కళ్లు విప్పి స్వాగతం చెప్తాను
వేకువ గాలి ముని వేళ్ళతో
నా మొగం నిమిరి నప్పుడు
చిరునవ్వు నవ్వుతాను
పెరటిలో నుంచి కొత్తగా విరిసిన
విభాత సుమ పరిమళం వచ్చి
పలకరిస్తే ' ఔ 'నని తల ఊపుతాను .
కాని ........గవాక్షం లోనికి ,రవ్వంత ఒరిగిన
మావి కొమ్మ చివర నిలిచి
'కో ' అన్న వనప్రియారవానికి
బదులు మాత్రం చెప్పలేను ,
ఇక ...........బదులు మాత్రం చెప్పలేను .
*నిందించదానికీ ,కీర్తించడానికి కాదు .మానవుని మానవునిగా చేయడానికే కావ్య నిర్మాణ మట! ఆ నిర్మాణానికి రాళ్లెత్తిన ,రంగులద్దిన కవులకూ ,భావుకులకూ ......... నా వినమ్ర పూర్వక వందనములు .

నువ్వు - నేను

ఉదయించే సూర్యుడు నువ్వైతే
వికసించే పద్మం నేనౌతా
గర్జించే మేఘం నువ్వైతే
చిరుజల్లునై పులకిస్తా
ఎగసిపడే కడలివి నువ్వైతే
ప్రవహించే నదినై చేరుకుంటా
మల్లె వంటి మనసు నీదైతే
పరిమళమై చేరువౌతా
జాబిలి నువ్వైతే
వెన్నెల నేనౌతా
ఇన్ని మాటలేల .........
నువ్వు పురుషుడివి
నేను ప్రకృతిని .

మరో దీపావళి

ఎవరెన్ని విధాల తప్పొప్పులెంచినా జరిగిన ఎన్కౌంటర్ చాలా మందికి సంతోషాన్ని కలిగించిందనేది వాస్తవం .ఆ చాలా మందిలో నేను కూడా ఉన్నాను . స్త్రీ శక్తి మరోసారి సత్యభామగా మారి ఈ కలియుగ నరకుడ్ని అంతమొందించక ముందే
పోలీసులే ఆ పని చేసారు .ప్రజలు టపాసులు కాల్చి మరో దీపావళి చేసుకున్నారు .మరోసారి ఇటువంటి దారుణాలు పునరావృతం కాకుండా ఈ సంఘటన ఒక కనువిప్పుగా వుంటుందని భావిస్తున్నాను .
***ఇది నా వ్యక్తిగత అభిప్రాయం మాత్రమే .

చిట్టి తల్లీ !నీకు రక్షణ ఎక్కడ ?

ప్రేమోన్మాదం మరోసారి బుసలు కొట్టింది .మరో మానవ మృగం ఇద్దరు చిట్టి తల్లుల జీవితాల్లో చీకటి నింపింది .ఒక పక్క ఒప్పుకుంటే ,ప్రేమ పేరుతో వంచన .మరో పక్క ఒప్పుకోకుంటే ,ఉన్మాదుల దాడులు .ఇంతేనా ఆడ పిల్లల జీవితాలు ?
కిట్స్ ఇంజనీరింగ్ కాలేజి విద్యార్ధినులపై యాసిడ్ దాడి సభ్య సమాజంలో మానవ మృగాల సంచారానికి నిదర్శనం.
చిట్టి తల్లీ !నీకు రక్షణ ఎక్కడ ?
కడుపున పడ్డ నాటి నుండీ ఏ క్షణం నీ ఉపిరి తీసేస్తారో ని అనుక్షణం నిన్ను పక్షిలా రెక్కల చాటున దాచుకొని ,అల్లారు ముద్దుగా పెంచుకొని ,మహా లక్ష్మి లాంటి నిన్ను చదువుల సరస్వతిగా చూసుకొని మురిసి పోవాలని ,నా చెంగు చాటు
నుండి కళాశాలకు పంపిస్తే .....చిట్టి తల్లీ నీకు రక్షణ ఎక్కడ ? ప్రతిరోజూ నువ్వు తిరిగి ఇంటికి వచ్చేవరకు భయం ......
ఎప్పుడు ,ఎక్కడ ,ఎవరు ఏ ఘాతుకానికి ఒడికడ తారోన్న ఆందోళనే ........
శ్రీ లక్ష్మి ,ప్రత్యూష ,ఆయేషా ..........ఎవరైనా .....ఆరేళ్ల పాప నుంచి ,అరవై ఏళ్ల అవ్వ వరకు ....అత్యాచారాలు ,హత్యలూ ...ఇవన్ని చూస్తుంటే మనం ఆటవిక వ్యవస్థ లోనే వున్నామని పిస్తుంది .పెరిగిన నాగరికత మనకేం ఒరగ బెట్టిందోగాని
మరిన్ని మానవ మృగాలను తయారు చేస్తోంది ,మారణ హోమాలు సృష్టిస్తోంది .
దురదృష్టవశాత్తు ఇటువంటి నేరాలకు శిక్షలు కటినంగా లేకపోవడం వల్ల ఈ దారుణాలు రిపీట్ అవుతున్నాయి .ఇవి
ఇలాగే కొనసాగితే ఆడ పిల్లను కనటానికే భయపడే పరిస్థితులొస్తాయి .వర కట్నం మాట అటుంచి అసలు రక్షణే భారంగా మారుతోంది .
ఇటువంటి మానవ మృగాలను శిక్షించడానికి ప్రత్యేక చట్టం తీసుకు రావాలి .శిక్షలు కటినంగా అమలు చేయాలి .అది
మరొకరు ఇటువంటి దాడులు చేయాలంటే భయపడేలా వుండాలి .కనీసం అప్పుడైనా ఇటువంటి దాడుల్ని కొంతవరకైనా
నిరోధించిన వారవుతారు .ప్రభుత్వం వెంటనే స్పందించాలి .

భయం

***ఇది నేను చాలా సంవత్సరాల క్రిందట చదివినది .ఏ పుస్తకమో గుర్తులేదు కాని చాలా నచ్చి వ్రాసుకున్నది .మీ కోసం .....


*భోగములలో - వ్యాధి కలుగునన్న భయం
ఉన్నత జన్మలో - జాతి పోవునన్న భయం
సంపదలో - దొంగల భయం
కీర్తి ప్రతిష్టలలో - అవి పోవుననే భయం
బలములో - శత్రువుల భయం
అందములో - వృద్ధాప్యపు భయం
జ్ఞానములో - అపజయ భయం
మంచి గుణములో - అపనిందల భయం
శరీరంలో - మృత్యు భయం
మనిషి జీవితమంతా భయముల మయమే
వైరాగ్యం ఒక్కటే నిర్భయమైనది .

నేనంతా నీవే

కళ్లు మూస్తే కలలో నీవే
కళ్లు తెరిస్తే ఎదుటా నీవే
నిద్రలో కలవరింత నీవే
మెలకువలో కవ్వింత నీవే
నా ముంగురుల అలజడి నీవే
నా అందెల సవ్వడి నీవే
నా ఎద సడి ,కన్నుల తడి
మోహపు జడి ,వెన్నెల ఒడి
అన్నీ నీవే ......అంతెందుకు?
నా బలమూ ,బలహీనతా
అసలు నేనంతా నీవే.....

అవ్యక్తం

మనసు లేని వాడవు నీవు
నాలోని మమత యెరుగకున్నావు
ప్రణయ మూర్తివనుకున్నా
గుండె గుడిలో ప్రతిష్టించుకున్నా
పొంగి పొరలే ప్రేమానురాగాల్ని
మబ్బు వెనక చందమామలా
మనసు వెనక దాచుకున్నా
నా ఆశ ...నా శ్వాసా ....నువ్వేనని ,
నేను తెలుపలేను .....
నువ్వు తెలుసుకోవు .....
శిల వంటి నిను వలచి
శాపగ్రస్త నైనాను .....
శిల ముందరి పూమాలికలా
వడిలి ,వాడి పోయాను
నీ కొరకై వేచి వేచి
నేల కొరిగి పోయాను .

రియల్ హీరోస్

సామాజిక వైఫల్యాలపై విద్యార్ధుల చిత్ర సంధానం .ఈ రోజు లోకల్ ఎడిషన్ లో వ్రాశారు .యువత అంటే పబ్ లూ ,డిస్కో
లూ ,సినిమాలూ ఇవే అనుకొనేవారికి కనువిప్పు "ప్రేరణ - 2008" సందేశాత్మక డాక్యుమెంటరిల ప్రదర్శన . నేటి యువతలో ఎంజాయ్ చెయ్యటమే కాదు ,సమాజం పట్ల బాధ్యతా ,సామాజిక వైఫల్యాల్ని వెలికి తీసి మార్పు తేవాలన్న చైతన్యమూ ,తపనా కనిపిస్తున్నాయి .అదే పేజ్ లో విద్యార్ధినులు తీసిన లఘు చిత్రాలు కూడా మనం తీసుకునే చిన్న జాగర్తలతో పర్యావరణ పరిరక్షణలో ఎలా భాగస్తులం కావచ్చో ఆచరణలో చూపించారు.
"చేంజ్ "' డాక్యుమెంటరి గురించి చదువుతూ గత ఐదేళ్ళలో చదువుల ఒత్తిళ్ళతో దేశ వ్యాప్తంగా 30 వేల మంది విద్యార్ధులు మరణించారని తెలిసినప్పుడు నా మనసు ఆవేదనతో నిండిపోయింది .ఈ ఉద్విగ్నత మీతో పంచుకోవాలని అనిపించింది .ఈ విషయంలో తల్లి తండ్రులదే పూర్తీ బాధ్యత .కొంత మంది తల్లి తండ్రులు పిల్లలను పాఠాలు వల్లే వేసే యంత్రాలుగా ,తమ స్టేటస్ చూపుకునేందుకు ఒక మార్గంగా భావిస్తున్నారు .నాకు బాగా తెలిసిన వారి పిల్లలు బాగానే చదువుతారు 75 శాతం మార్కులు వస్తుఉంటాయి కానీ వారి తల్లి మాత్రం సెంట్రల్ సిలబస్ చదువుతున్న తన పిల్లల్ని
స్టేట్ సిలబస్ లో చదువుతున్న వాళ్ల బంధువుల పిల్లల మార్కులతో పోల్చి ఎప్పుడూ తిడుతూనే ఉంటుంది .
స్కూల్ దగ్గర్నుండి ,కాలేజ్ వరకు ఒత్తిడి ....ఒత్తిడి ....
ఎంటర్ టైన్ మెంట్ కి ,ఫిజికల్ ఏక్టివిటీస్ కి ,కళలకు, అస్సలు ప్రాధాన్యత ఇవ్వటం లేదు .అటువంటి వారున్నా నూటికొక్కరు .
ఎప్పుడైతే విద్య విజ్ఞానం కోసం కాకుండా ఉద్యోగార్జన కోసం ,ధనార్జన కోసం అని విద్యార్ధి ,తల్లి తండ్రులు తాపత్రయ పడుతున్నారో ,అప్పుడే అటువంటి విద్యనందివ్వ టానికి కార్పొరేట్ పాఠశాలలు ,కళా శాలలు పుట్టుకొచ్చాయ్ .
వారికి కావాల్సి నంత డబ్బు అందివ్వడానికి తల్లి తండ్రులు వెనకాడటం లేదు .డబ్బు తీసుకుని పాఠాలు చెప్పే విద్యాలయాలు ,అధ్యాపకులు తప్ప ,విజ్ఞానాన్ని ,వివేకాన్ని జాగృతం చేసి ,మంచి ఆచరణ ,సమాజం పట్ల అప్రమత్తత ,నేర్పుతూ విద్యార్ధులను ఉత్తమ పౌరులుగా తీర్చి దిద్దే గురువులకు కొరత ఏర్పడింది.
ఇటువంటి సమయంలో మంచి నేపథ్యంతో ,చక్కటి అవగాహనతో ,చూసినవారిలో కొద్దిమందైనా మారతారన్న ఆశావహ దృక్పధంతో ఈ డాక్యుమెంటరి తీసిన విద్యార్ధులు ...... రియల్ హీరోస్ కాదంటారా ??

వియోగం ???

ప్రియతమా !
నీ నయనమ్ముల అశ్రు ధార లెందుకు ?
దయలేని విధి విడదీసినా ,అది తాత్కాలికమేగా
మనది వియోగం కాదు విరహమనుకో ....
విరహము కూడా సుఖమే కాదా ....అన్నారో కవి

ప్రియతమా !
నా ప్రయాణం బహు దూరం సుమా !
ఆకాశం ,భూమి కలిసే చోటకి ....
అదో సుందర లోకం ...
ఐనా ....అలసిపోక ,
గమ్యం చేరిన వెంటనే ,
ఇంద్ర ధనుస్సు చీర కట్టుకొని
చందమామ సింధూరం ,
చీకటి కాటుక పెట్టుకొని ,
నక్షత్రాల్ని సిగలో ముడుచుకొని
నీ రూపాన్ని కన్నుల నింపుకొని ,
స్వర్గపు వాకిట ఓ వారగా నిలుచుని ....
నిన్ను స్వాగతించటానికి ,
చందనపు పాత్ర చేత బట్టుకొని
ఉద్విగ్నభరిత హృదయంతో
నిరీక్షిస్తూంటా......

నా కోసం

గువ్వలన్ని గూటికి చేరుకునే వేళ
నువ్వు మన గూడు విడిచి వెళ్ళావ్
ఈరోజు నిండు పున్నమి....... ఐనా
తనులేనిదే నేనుమాత్రం
నీకెందుకని చందమామ కూడా
మబ్బుల వెనుక చేరి నన్నుడికిస్తోంది
సీతాకోక చిలుకలా నా సంతోషాన్ని
నీతో తీసుకెళ్ళి పోయావ్ !
నీ వెంట రాలేక నిస్సహాయంగా
నిలుచుండి పోయిన నన్ను
వెదుక్కుంటూ తిరిగి........
త్వరగా వచ్చేయి నేస్తం!
నా కోసం........
శ్రమనుకోకుండా నా నవ్వుల పువ్వుల్ని
నీతో పాటు తిరిగి తెచ్చేయి నేస్తం!