ఆ ఇల్లు ....

ఆ ఇల్లు ....ఆ ఇల్లంటే నాకు చాలా ఇష్టం . ఆ దారిన వెళ్తూ ఆ ఇంటికేసి ప్రేమగా చూస్తాను.అది మిగతా ఇళ్ళకంటే గొప్పదేం కాదు .అయినా ఆ ఇల్లంటే నాకు ప్రేమ !ఎన్నో ఏళ్ల జ్ఞాపకాలకు , దాటొచ్చిన మజిలీలకు , అభిమానాలకు ,అనుబందాలకూ సాక్షి ఆ ఇల్లు .తలపైకెత్తి చూస్తే మనం నిలుచుని కబుర్ల కచేరీ చేసుకున్న బాల్కనీ కనపడుతూ ఉంటుంది బోసిగా....ఇంటి ఎదురుగా ఉన్న పూలచెట్టు మాత్రం ఇప్పుడు లేదు .మిగతా అంతా అలాగే ఉంది.అందరూ మనవారనుకోవడం , అన్నిటిపైనా మమకారం పెంచుకోవడం పిచ్చితనం కదూ !ఎంత అశాశ్వతమీ అనుబంధాలు ?

అక్కడ ఆ ఇంట్లోనే అప్పటికే పరిచయమున్న మనమధ్య కొత్తగా అంకురించిన అనురాగం....అది పెరిగి పెద్దదై నామనసునల్లుకొని మొగ్గతొడిగి పుష్పించిందక్కడే ఆ గుభాళింపు ఆస్వాదించక మునుపే తుఫానుగాలికి గూడు కూలిన గువ్వలా విధిచే విసిరేయబడి చెరొక దారి అయ్యాం . నువ్వక్కడ ...నేనిక్కడ ! ఐతేనేం ఆ మలుపు తిరిగినప్పుడల్లా
గడచిన కాలపు జ్ఞాపకాలు ....అవి ముళ్ళైనా , పూలైనా ...గుండె పొరలను ఆర్తిగా స్పృశిస్తూనే ఉంటాయి .ఎన్నాళ్ళైనా కళ్ళముందు కదులుతూనే ఉంటాయి...ఏళ్ళు గడిచినా ఆ ఇల్లూ అలాగే ఉంది మన అనుబంధం విడిచిన గుర్తుగా ....