Tears are the words the heart can't say.

పెద్ద పెద్ద కళ్ళనిచ్చిన దేవుడు
ఛత్రాలవంటి రెప్పలనిచ్చివుంటే
రెప్పల మాటున స్వప్నం
కరిగి జారుతున్న వేళ
కంటిచివరి నీటి చుక్కని
రెప్పవాల్చి దాచుకునేదాన్ని
ముఖం దాచుకొనేందుకు
నీ గుండె వెదుక్కొనే
అవసరం ఉండేదికాదు!

ఆ పాత మధురాలు :)

చాలా రోజుల తర్వాత బోలెడంత ఖాళీ దొరికేసి పాతపుస్తకాల దొంతర్లు (ఎన్నో అనుకొనేరు ఓ బుల్లి చిన్న అల్మారా అన్నమాట) దులుపుతుంటే కృష్ణశాస్త్రి గారి 'బదరిక 'లోంచి ఓ కాయితం జారిపడింది. చూద్దునుకదా నా స్వహస్త లిఖితమే. జ్ఞాపకాల్ని నెమరే.సుకోగా అది చాలా ఏళ్ల క్రితం మా అత్తగారి ఊరిలో ఉంటున్నప్పుడు రోజువారి  అద్దెకు పుస్తకాలు ఇచ్చే కిరాణా కొట్టుఉండేది.  అక్కడ ఎలాఉండేదంటే అసలే నాకు  పుస్తకాల గురించి పెద్దగా తెలీదు.  తెలిసిన పుస్తకాల(తులసిదళం, వెన్నెల్లో ఆడపిల్ల వంటివి) పేర్లు రాసి మా పాలేరు చేతికివ్వడం వాడు అక్కడ ఏదుంటే  అది తేవడం జరిగేది. అక్కడ నుండి పుస్తకాలు  తెప్పించుకొని కాలక్షేపం చేసే రోజుల్లో నచ్చి రాసుకున్న కొన్ని పేరాలు ఇవి. బహుశా రంగనాయకమ్మగారి 'అంధకారంలో'వి అనుకుంటాను.

"సంగీతాలు, చిత్రలేఖనాలు మాత్రమే కళలనుకుంటాం కాని హాయిగా జీవించడం కూడా గొప్ప కళ. ఆ కళలో మనం నిష్ణాతులం కావాలి అంటే జీవితాన్ని గౌరవించి ప్రేమించడమే దానికి మార్గం."

రంగనాయకమ్మ గారి కొన్ని రచనలపై ఎన్ని విమర్శలున్నా. ఆవిడ సిద్ధాంతాల పట్ల కొంతమంది వ్యతిరేకత వ్యక్తం చేసినా వైవిధ్యంగల రచనలు, ముక్కుసూటితనం మరికొంత మందిని ఆమెకు అభిమానుల్ని చేసింది. దాంపత్యం గురించి ఆవిడ రాసిన పేరాలు ఇంతకు ముందు ఒక టపా రాశాను ఆ లింకు ...
దాంపత్యం సాఫల్యత ....

దాంపత్యం గురించి ఇంతచక్కగా రాసి చదివిన వారికి ప్రేరణ కలిగించిన వారి వైవాహిక జీవితం ఎందుకు విఫలమైందో నాకు అర్ధం కాలేదు. ఏది ఏమైనా పైవి పాటిస్తే మాత్రం జీవితం పూలబాటే కదూ! 

గోవర్ధనగిరిధారి..... మురారి!

చాలా రోజులైంది కృష్ణయ్యను చూసి అనుకుంటూ నిన్న సాయంత్రం వేణుగోపాలస్వామి గుడికి వెళ్ళాము. నాలుగ్గంటలకే వెళదామని అలా లేటైపోయి వెళ్లేసరికి ఆరుగంటలైంది.వెళ్లేసరికి ఆకాశదీప పూజ జరుగుతోంది. ఆలశ్యంగా వెళ్ళటం మంచిదైంది పూజలో పాల్గొనే అదృష్టం మాత్రమే కాదు గోపూజలో పాల్గొనే అవకాశం కూడా దక్కింది.

kphb కాలనీ మలేషియాటౌన్ షిప్ opp లో ఉంది గోవర్ధనగిరిపై శ్రీ వేణుగోపాలస్వామి గుడి. చాలామందికి తెలీదు అక్కడో గుడి ఉందని. నగరం మధ్యలో ఉన్నా చిన్న కొండపై ఉండటంవల్ల అక్కడ వాతావరణం ఎంతో ప్రశాంతంగా ఉంటుంది. కొండపై అడుగు పెట్టగానే ఆలయం,ధ్వజస్తంభం, ఒక పక్కగా గోశాల, పరుగులిడుతూ తిరుగాడే ఓ బుజ్జి తువ్వాయి{పేరు గోపాలుడు),మంద్రంగా వినిపించే అన్నమాచార్య కీర్తనలూ.....  ఇవన్నీ మనకు ఆధ్యాత్మిక చింతనతో పాటూ ఆహ్లాదాన్నీ కలిగిస్తాయి. ఇక రుక్మిణీ సత్యభామలనిరువైపులా నిలుపుకున్న వేణుగోపాల స్వామిని చూడటానికి రెండుకళ్ళూ సరిపోవు.ఆయన మృదు మధుర సుందర వదనారవిందం మనసును దోచుకుంటుంది. మహాలక్ష్మి అమ్మవారు, గోదాదేవి కూడా అదే మండపంలో కొలువై ఉన్నారు. ప్రధాన ఆలయానికి కాస్త పక్కగా చిన్న ఆంజనేయస్వామి గుడి ఉంది. 

నేను మొదటిసారి ఓ రెండేళ్ళ క్రిందట వెళ్లాను. ఆతర్వాత నుండి అప్పుడప్పుడు వెళ్తూ ఉంటాము .అప్పటికి ఇప్పటికీ గుడి చాలా అభివృద్ధి చేశారు. కాని కొండపైకి దారి అంతగా బావుండదు కార్లు వెళతాయి కాని రాళ్ళతో కూడిన మట్టి రోడ్డు. దాతల సహకారంతోనే గుడి నడుస్తుందని చెప్పారు. ప్రస్తుతం రోడ్డు,కొండపైకి ప్రవేశించే చోటఅందరికీ తెలిసేలా  ఒక ఆర్చి నిర్మించాలని సంకల్పించారట.స్వామి ఆశీస్సులు దాతల సహకారం ఉంటే అవి కూడా పూర్తవుతాయని ఆశిస్తున్నామని చెప్పారు. 

ప్రతి ఏటా కృష్ణాష్టమి,గోవర్ధనగిరి తిరునాళ్ళు , కార్తీక, ధనుర్మాసాలలో విశేష పూజలు జరుగుతాయట! రాబోయే 29వ తేదీ మాధవాష్టమి కూడా బాగా చేస్తారట!

భక్తీ, ఆధ్యాత్మిక చింతన అనేవి పక్కన పెడితే అక్కడ ఉన్నంతసేపూ కనులకు ఆహ్లాదం, మనసుకి ప్రశాంతత కలుగుతుందనేది నిజం! పైన ఉన్నది బుజ్జి గోపాలుడే :) గుడి ఫొటోస్ కూడా తీసి ఉంటే  బావుండేది ప్చ్.... ఈసారి వెళ్ళినప్పుడుతీస్తాను.

ఓ అమ్మ!

చందమామ రావే జాబిల్లి రావే 

కొండెక్కి రావే కోటి పూలు తేవే

అంటూ గోరుముద్దలు తినిపించాను

నిదురపో నాపాప నిదురపో తల్లీ

 నిద్రలకు నూరేళ్ళు నీకు నూరేళ్ళు

 అంటూ జోలపాడి నిద్రపుచ్చేను

 నీలాలు కారితే నేచూడలేను 

పాలైన కారవే బంగారు కళ్ళు 

అంటూ పువ్వులా పెంచుకున్నాను 

మందారంలాపూస్తే మంచి మొగుడొస్తాడు 

గన్నేరులా పూస్తే కలవాడొస్తాడు

 అంటూ అరచేత గోరింట పెట్టాను 

రెక్కల గుర్రమెక్కి ఓ రాజకుమారుడొస్తాడు 

ఈబుల్లి రాణీగార్ని తీసుకెళ్తాడు 

అంటూ కధలు చెప్పాను 

చిట్టితల్లీ..... అప్పుడు తెలీలేదు 

 నిజంగానే రాజకుమారుడొచ్చి 

 ఏడు సముద్రాలకావల 

ఒంటి స్థంభం మేడలో నిన్నుంచితే 

అన్నిసముద్రాలుదాటి నీ దగ్గరికి

 రావటానికి నాకు రెక్కు లేవని 

నీతో మాట్లాడాలంటే దూరవాణిలూ 

నిన్ను చూడాలంటే దూరదర్శినిలూ 

కావాలని....,,,  కాని 

నిన్నుహృదయానికి హత్తుకోవాలంటే 

ఏ మంత్రం తంత్రాలున్నాయో మరి!

శాశ్వతం కాని బంధం!?

నీవూ నేనూ నిన్నా ఉన్నాము, నేడూ ఉన్నాము

ఉందో లేదో తెలియని రేపటికోసం ఏ కలకనను?

అహంకారం మనిద్దరిమధ్యా గోడ కడుతూ వుండేది

వెనువెంటనే మమకారం దాన్ని పడగోట్టేసేది

ఇది నిరంతరం..... శాశ్వతం అనుకున్నాను కాని

చుక్కాని లేని నావలా నన్ను నడి సంద్రంలో విడిచిపెట్టి

నువ్వుమాత్రం దూరతీరాలకు పయనమౌతున్నావు

లేనిది ఎప్పటికీ వుండదు వున్నది ఎప్పటికీ లేకపోదు

అంటూ వేదాంతం చెబుతున్నావు అది నిజమేనేమో

ఐనా.....

నీలా తామరాకుపై నీటి బొట్టులా ఉండలేకపోతున్నా

శాశ్వతం కాని బంధాల్ని ఓ కన్నీటి బొట్టుతో విడువలేకున్నా!

ఇది చూడండి!

Woh Din - A tribute to the 90's

you tube నుండి..... 

మరపురాని మనిషి!

అక్కినేని నాగేశ్వరరావుగారికి నేను వీరాభిమానిని కాకపోయినా అప్పుడప్పుడూ ఆయన పాత చిత్రాలను చూస్తూ ఉంటాను. ఆయన చిత్రాలు చూస్తున్నప్పుడల్లా ఆయనలోని మహానటుడ్ని చూసి అబ్బురపడిన సందర్భాలు చాలానే వున్నాయి. ఈమధ్యే అటువంటి ఆణిముత్యంవంటి చిత్రాన్ని చూడటం జరిగింది. అదే "మరపురాని మనిషి". విశ్వాసానికి, మానవీయవిలువలకు అద్దంపడుతూ తీసిన ఈ చిత్రాన్నిచూస్తున్నంతసేపూ నాగేశ్వరరావుగారు ఆపాత్రలో నటిస్తున్నారనే అనిపించదు. చిన్నతనం నుండే అన్యాయాన్ని సహించని,ముక్కుసూటి మనిషిగా కష్టజీవిగా బాబు పాత్రలో జీవించినతీరు చిరస్మరణీయం! ఒకరోజు ఒక కుటుంబం అభిమానంతో పెట్టిన పట్టెడన్నానికి బదులుగా ఆకుటుంబ పెద్ద చనిపోయి తల్లీ బిడ్డలు కష్టంలో వున్నప్పుడు వారిని ఆదుకోవటానికి తన జీవితాన్ని ధారపోసిన రిక్షాఅబ్బిగా.....చివరికి తాను పెంచిన అమ్ములే తనను చీత్కరించినా క్షమించి ఆమె వివాహం జరిపించి కానుకగా విశ్వాసానికి ప్రతీక ఐన కుక్కబొమ్మ కానుకగా ఇవ్వడం చూసినప్పుడు కంటతడి పెట్టనివారు వుండరు. ఎక్కడో లేడులే దేవుడు మమతలున్న మనసులో కొలువుంటాడు... అంటూ ఆనాడు మరపురాని మనిషిగా నటించారు ఈనాడు మరపురాని మనిషిగా నిష్క్రమించారు.తెలుగు సినిమాఉన్నంతవరకూ ఆయన మరపురాని మనిషిగానే వుంటారు. ఆయన ఆత్మకుశాంతికలగాలని ప్రార్ధిస్తున్నాను.